Categorie: Concertaankondigingen

Dit jier fiert it Mingd Koar Grou syn 22ste lustrum, 110 jier is it koar dus. Reden foar in jierdeifeest. Dat fieren begûn eins al mei it (nei de Coronatiid) wer sjonge meie yn de fertroude repetysjeromte, de fermanje yn Grou.
Nei de simmerfakânsje kaam in twadde feestmomint: op de earste sjongtiisdei nei de fakânsje moasten de leden yn de pronk ferskine. Der moast in nije koarfoto komme! It wie in waarme jûn dy 6de septimber. De swarte klean mei hjir en dêr in fleurich read aksintsje fielden dûbeld sa dik. Mar waarm as net, de fleur siet der fuort wol yn.
It koarreiske nei Münster yn septimber wie in feest. Trije prachtige dagen! De reiskommisje hie nei in bealchfol wurk in hiel moai programma gearstald. It besjen fan it ‘Westfaalske Versaille’, in kastiel mei in prachtige tún yn Nordkirchen. De moaie binnenstêd fan Münster waard by dei en by nacht goed ferkend. In gids gie mei in iiskelder yn. As lêste noch in stop yn Bentheim. Wer werom nei hûs, de dagen fleagen om.

En no op 13 novimber noch in konsert fan it koar mei solisten. Utfierd wurde wurken fan Mendelssohn en Nearer my God to Thee, it liet dat heart by it ûntstean fan it koar. De wize derfan waard neffens de ferhalen spile doe’t de Titanic fergie. Djip ûnder de yndruk fan dizze ramp, waard it liet koart dêrnei troch earste koarleden yn ‘e tsjerke yn Grou songen.
De konserten binne op snein 13 novimber om 14.30 en om 16.30 oere. Tagong is fergees! Foar kaarten: grousterkoar.nl.

Soms is het zo, raakt muziek uit het verleden je intens. Zing je met een brok in je keel omdat je weet wat voor impact een daad, een gedachte, gedachtegoed van één persoon of groep de ander in het verleden heeft gebracht, kan brengen. Zó verwoestend…

De liederen van Ilse Weber hebben een andere kracht, haar teksten verbinden het verleden met onze toekomst. Elk jaar staan we daar weer bij stil. Haar liederen maken mij ook stil. Laten me peinzend naar de horizon kijken. Waar ligt mijn kinderlijke ‘onschuld’? Waar is mijn grens van ‘onwetendheid? Wil ik wel om mij heen zien?

Het leven doet zich altijd weer herbeleven. Soms duwt het zich dwingend onze wereld in. Horen we keuzes te maken, horen we zeker verantwoordelijkheid te dragen. Gelukkig draait het voor velen van ons niet alleen om ons zelf maar zien wij in compassie om naar elkaar. Is in ieder geval de intentie er, al kunnen wij er niet altijd even goed mee omgaan. Ilse Weber heeft haar compassie voor haar medemens nooit uit het oog verloren. Diep respect voor haar inzet. De ‘liedlijnen’ van haar leven ontroeren mij intens, ik ‘raak’ de 3 liedlijnen van Ilse vanaf dat ik ze hoorde dus nooit meer ‘kwijt’….

Weber schreef al op 14-jarige leeftijd Joodse kindersprookjes of kleine toneelstukken voor kinderen. Die werden in verschillende Duitse, Tsjechische, Oostenrijkse en Zwitserse dagbladen gepubliceerd. In 1930 huwde zij Willi Weber. Ilse Weber produceerde voor Radio Praag programma’s. Het leven van haar oudste zoon heeft zij samen met haar echtgenoot gered, door hem met een zogenoemd Kindertransport naar Zweden te brengen. Op 6 februari 1942 werd zij van Praag naar het Concentratiekamp Theresienstadt gedeporteerd. Daar werkte zij als ziekenverpleegster in de kinderafdeling van het ziekenhuis. In deze tijd schreef zij ook verdere werken en componeerde liedjes. Enkele daarvan zullen wij tijdens de 4 mei herdenking ten gehore brengen. Ilse Weber werd later naar Auschwitz gebracht en werd daar op 6 oktober 1944, samen met haar jongere zoon Tommy, door de nazi’s vermoord.

Het is nog ver weg, maar we zijn nu al bezig met de organisatie van een reisje naar Kent in Engeland van 16 tot en met 19 april 2020. Wij gaan daar samen met het Wealden Consort een concert geven in een van de mooie Kathedralen die daar te vinden zijn. Dit alles op uitnodiging van Cor Taekema, oud-Grouster en dirigent van het Wealden Consort. Voor degenen die graag willen zingen en zich bij ons koor aansluiten een prachtige gelegenheid om ons op deze reis te vergezellen. Wij houden u op de hoogte van een verdere invulling van het programma.